5 februari was het zover. De dag ervoor nog de verjaardag van mijn zoon gevierd en aangezien hij 16 is geworden, voelde het wel mooi en symbolisch om dat ook als springplank voor een reisje te gebruiken. Nu ben jij even de man in huis jongen, zoiets.
Enfin, met zijn allen nog lekker een lunch gedaan op Schiphol en toen alleen het vliegtuig in. Eerst 6 uur naar Dubai en daarna een trip van 8 uur naar Jakarta. Gek genoeg voelde de eerst 6 uur langer aan, omdat ik tijdens de tweede etappe lekker heb kunnen tukken. Alle lof voor Emirates trouwens, alles super geregeld. De boarding ging super snel ondanks dat we een enorm tweedeks vliegtuig hadden, veel beenruimte en heerlijk eten.
Verblijf in Dubai was niet echt noemenswaardig – lange gangen en veel neon, oncomfortabele stoeltjes en een KFC. Beetje dutten en op tijd het vliegtuig in (4u in de nacht). Met rugwind waren we zelfs een half uur te vroeg in Jakarta, en ook daar ging alles heel georganiseerd en soepel. Aan boord al wat douane vragen gehad en op het vliegveld zelf nog een medisch formulier moeten invullen. Wachttijd nergens meer dan een paar minuutjes. Nog een visum, dan via de douane naar buiten en hup de 28 graden in. Flink bewolkt, want regenseizoen, en daardoor ook wel benauwd. Tempo een paar tandjes naar beneden dus.
Met een bluebird taxi naar het hotel getrokken met de liederlijke naam Old Batavia, en aangezien ik Jakarta vooral bezoek voor de oude Hollandse geschiedenis, onweerstaanbaar. Een echt backpackers hotels, privé kamer klein maar netjes voor 13€ per nacht. Had ook een slaapzaal kunnen nemen maar niet veel zin in luidruchtige dronken types die mijn nachtrust verstoren.
Eerste avond voorzichtig aan gedaan met een hapje eten en rond middernacht gaan slapen, met de verwachting en hoop rond 9u wakker te worden en dan even Jakarta in te gaan. Aangezien ik pas 13.30 wakker werd is dat er niet meer van gekomen ?
Dus de plannen maar even omgegooid, rustige brunch en alleen in de middag op pad voor een plaatselijke Sim-kaart om bereikbaar te blijven. De rest van de middag en avond niet heel veel gedaan eigenlijk, behalve een streetfood diner gehaald – ben benieuwd hoe dat gaat bevallen, aangezien de sateh niet helemaal gaar proefde. Een paar flesjes cola er tegenaan dan maar, wie weet brandt dat vast alle bacteriën weg.
Eerste indrukken
De eerste indrukken van Indonesië zijn divers.
Ten eerste, het is regenseizoen, dus elke dag miezert, regent, zeikt of stort het. En benauwd. Ik dacht een lekker regenjasje meegenomen te hebben maar die bleek zo lek als een mandje te zijn… dus zeiknat terug bij het hotel na een uurtje in Jakarta.
Het verkeer in Jakarta is nogal druk en voetgangers hebben het zwaar. Bij de incidentele zebra moet je voorrang nemen, en als er al een stoplicht staat zie je dat je kunt gaan aan het feit dat het auto-verkeerslicht op rood staat, niet omdat er een groen mannetje staat. En het krioelt van de scooters, wat verbazingwekkend goed gaat aangezien ze overal doorheen en langs en voor schieten. Een heel bijzonder fenomeen is de scooter-taxi maar gezien de verkeersdrukte helemaal niet zo gek. Daar zijn er werkelijk honderden (waarschijnlijk duizenden) van en ze wachten overal op nieuw klanten. Ze hebben een extra helm bij zich (waar al honderden voor jou hun hoofd in hebben gestoken) en je boekt ze via de app Grab of Go-Jek voor een derde of de helft van het geld dat je aan een gewone taxi uit zou geven.
Verder zijn ze hier gek op uniformen, elke straathoek zie ik wel een andere, van bewakers, agenten, verkeersregelaars en beveiligers. De politie rijdt altijd met zwaailichten… zwaailichten aan. Betekent dus eigenlijk niet zoveel…
Overal zijn straatverkopers met van alles, maar ik kan helaas van weinig lezen wat het is – en door gebrek aan taalkennis komen we er ook samen nog niet uit helaas. Ook zetten ze nergens prijen bij, extra lastig. Jammer, want ik sponsor graag de kleine plaatselijke zelfstandigen.
Over prijzen gesproken trouwens, bijna alles gaat hier nog met contanten, zelfs het kopen van een simkaart bij de officiële winkel. Alleen via apps van bijvoorbeeld Grab, Tiket en Go-Jek is de creditcard handig. Betekent wel dat je op die manier kunt voorkomen opgelicht te worden.
En ondanks de enorme metropoolvibe van Jakarta zie je duidelijk nog Hollandse sporen in diverse naamgevingen: zie de voorbeelden op Instagram daarvoor.
